Overnemers van TEEK Magazine en The Publishing Company veroordeeld.

3 jaar cel voor Maurice De Velder.
6 maanden cel voor Hedwig Dethee.

Belga, 27-06-2008:

De correctionele rechtbank van Antwerpen heeft Think Media-topman Maurice De Velder (49) veroordeeld voor valsheid in geschrifte, misbruik van vennootschapsgoederen, omkoping, misbruik van vertrouwen en witwaspraktijken in de periode 1997-2002. Hij kreeg drie jaar cel, een boete van 375.000 euro en een beroepsverbod van tien jaar.
Voor afpersing, koersmanipulatie, het niet maken van participatiemeldingen en enkele feiten van witwassen werd hij vrijgesproken. De rechtbank verklaarde een totaalbedrag van bijna 4,8 miljoen euro verbeurd.

Zillion
Het gerechtelijk onderzoek naar Maurice De Velder ging op 28 maart 2002 van start, nadat er in een onderzoek naar Zillionbaas Frank Verstraeten een aantal verdachte facturen ter waarde van bijna 51 miljoen frank (1,26 miljoen euro) waren opgedoken. Die gingen uit van de nv Business Panel (nu Think Media Outdoor) en de nv De Vrije Pers (een dochterfirma van Think Media die bladen als Ché en P-Magazine uitgeeft) en waren gericht aan de nv Mediahall van Verstraeten.

Cointreau
De rechtbank vond het bewezen dat het om valse facturen ging, waarbij de prestaties nooit of slechts gedeeltelijk geleverd werden. Ze hadden als doel de bedrijfsresultaten van de Think Media-dochters te verbloemen. Om die reden werd ook gesjoemeld met de factuur voor een Cointreau- advertentiecampagne, waarvoor reclameman Hedwig Dethee een beroep deed op De Vrije Pers.

Tram Vision
Een tweede belangrijk luik van het dossier ging over het project Tram Vision van vervoersmaatschappij De Lijn. Streep, de toenmalige reclameregie van De Lijn met Christian D.B. als directeur, gaf het contract voor elektronische reclame op trams aan het technologiebedrijf Falcom, waarvan De Velder buiten medeweten van de anderen meerderheidsaandeelhouder was.Volgens het openbaar ministerie werd Streep misleid met een businessplan waarin overdreven omzet- en winstprognoses werden voorgesteld, maar de rechtbank vond dat niet bewezen. Wel gebeurde de raming van de onkosten en de inkomsten op een weinig professionele manier en was het eerder nattevingerwerk. Via Falcom werd er bovendien geld onttrokken aan Streep. De Velder kocht Christian D.B. ook om, zodat die een overeenkomst met de 4FM Groep sloot voor het leveren van nieuwsberichten voor TramVision.

Ontkend
De Velder ontkende tijdens het proces alle tenlasteleggingen en ging voluit voor de vrijspraak. De strafrechter vond het echter bewezen dat hij en zijn vennootschappen meerdere valsheden pleegden, waarmee ze illegale vermogensvoordelen verwierven. De Velder werd de 'Captain of Industry' genoemd, de drijvende kracht die de andere beklaagden kon overtuigen om deel te nemen aan de misdrijven. Christian D.B. en Hedwig Dethee hebben zich volgens de rechtbank laten meeslepen door de beloofde financiële voordelen. De eerste kreeg voor zijn aandeel in de feiten acht maanden cel en 2.500 euro boete, beiden met uitstel. Dethee werd veroordeeld tot zes maanden effectief en 2.500 euro boete. Voor De Vrije Pers was een boete van 10.000 euro weggelegd. Business Panel kreeg 75.000 euro boete, Falcom 25.000 euro en Think Media 100.000 euro boete. (belga/bf)

----------------------------------
Overname van Teek start van gerechtelijke moeilijkheden De Velder en Dethee.
Volgens een ex Think Media medewerker heeft de overname van Teek Magazine en The Publishing Company in 2000 mede de basis gelegd voor de huidige veroordelingen van Maurice De Velder en Hedwig Dethee. Het waren immers de vroegere bestuurders en eigenaars van Teek Magazine en The Publishing Company (de maatschappij die Teek Magazine uitgaf)(kortweg TPC) die de kat de bel aanbonden en strafklacht indienden tegen Think Media, Maurice De Velder, Hedwig Dethee en Kris Dekelver (voormalig afgevaardigd bestuurder van Think Media) nadat Think Media, De Velder, Hedwig Dethee en Kris Dekelver hun betalingsbeloften niet nakwamen en erger nog, TPC op frauduleuze wijze bankroet lieten gaan nog geen jaar na de overname. Hierdoor verloren meer dan 30 jonge mensen hun baan. De klachten tegen het viertal werden echter neergelegd in een tijd waarin zowel De Velder, Dekelver en Dethee nog een positieve reputatie hadden, waardoor door velen geen geloof werd gehecht aan de strafklachten van het voormalige Teek bestuur. Erger nog, Hedwig Dethee trok met gefalsifieerde stukken naar de Brusselse opsporingsdienst om op zijn beurt klacht neer te leggen tegen de vroegere eigenaars en bestuurders van Teek en TPC. Een van de vroegere eigenaars van Teek werd naar verluidt op basis van de valse stukken 3 dagen en nachten ondervraagd. Het was pas in 2004, na tussenkomst van een voormalig drukker van Teek Magazine bij de Brusselse opsporingsdiensten dat officieel kon worden vastgesteld dat Hedwig Dethee valse stukken had geproduceerd als tegenreactie op de strafklachten tegen hem door het voormalige Teek en TPC bestuur.

De Velder 9 maanden lang in voorarrest ondermeer door strafklacht na Teek overname.
Nadat de vroegere eigenaars van Teek Magazine en The Publishing Company klacht hadden ingediend tegen Maurice De Velder, Think Media, Hedwig Dethee en Kris Dekelver begon het gerecht onderzoek te verrichten naar het viertal. Hedwig Dethee had ondertussen The Publishing Company leeggehaald en de boeken neergelegd, weliswaar buiten de door de wet voorziene termijn. De hele teneergang van The Publishing Company door Hedwig Dethee is een trieste aaneenschakeling van frauduleuze handelingen en slordigheden waardoor hij ongewild zijn strijdmakker Maurice De Velder langer in de gevangenis heeft gehouden.
Toen Hedwig Dethee The Publishing Company bankroet liet gaan, 'vergat' hij dat de ING bank nog een handelspand had op Teek Magazine. De Vrije Pers, als rechtstreekse koper van Teek Magazine, was hiervan op de hoogte. Dethee als nieuwe eigenaar en afgevaardigd bestuurder van The Publishing Company dokterde tesamen met compaan Kris Dekelver, afgevaardigd bestuurder van De Vrije Pers, een strategie uit die hen beiden veel geld zou opleveren. Althans dat dachten ze. De aankoop van Teek Magazine door De Vrije Pers (volle dochter van Think Media) bestond uit 2 delen. Een eerste betaling van 15 miljoen frank bij overname van Teek Magazine, en een tweede betaling van 15 miljoen frank enkele maanden later na controle van de cijfers door een door Think Media gekozen auditor. Binnen deze periode van enkele maanden werd het bedrijf TPC echter overgenomen door Hedwig Dethee. Als nieuwe afgevaardigde bestuurder van TPC schreef Dethee een brief naar Kris De Kelver van De Vrije Pers dat de tweede schijf niet betaald diende te worden omdat hij 'ontdekt' had in de boeken van TPC dat de cijfers van Teek magazine niet klopten. Waardoor er dus geen 2e schijf van 15 miljoen frank diende betaald te worden. Dethee, en dat is een slordigheid die hem later duur te staan zou komen, schreef deze brief nog voor de auditor van Think Media zijn raport had gemaakt. Dethee schreef in zijn brief naar De Vrije Pers niet alleen dat de cijfers niet klopten, hij somde ook effectief een reeks cijfers op. Vanaf dat moment krijgt het Teek verhaal een filmisch karakter.
1. ING, de huisbank van TPC verneemt dat TPC failliet gaat.
2. ING wil haar handelspand opnemen en verneemt van Hedwig Dethee dat Teek verkocht is voor 15 miljoen Belgische frank.
3. ING spreekt de vorige eigenaars aan en verneemt dat Teek verkocht is voor 30 miljoen, weliswaar betaalbaar in 2 schijven.
4. ING komt erachter dat Dethee de tweede schijf van 15 miljoen frank kwijt schold aan De Vrije Pers. ING vraagt aan Dethee waarom hij de 2e schijf van 15 miljoen frank kwijtschold.
5. Dethee beweert dat hij niet anders kon omdat de cijfers van de vorige eigenaars van Teek Magazine niet klopten, en hij laat trots zijn eigen fabricaat aan cijfers zien dat hij eerder naar De Vrije Pers had gestuurd.
6. Wat Hedwig Dethee en Kris Dekelver van De Vrije Pers niet wisten was dat een ex werknemer van Teek bevriend was met een medewerker van het auditkantoor dat De Vrije Pers (dochter van Think Media) had ingeschakeld om de boeken van Teek te bestuderen. Een toeval met verstrekkende gevolgen.
7. De ex werknemer bemachtigt een kopie van het audit rapport dat klaar lag ter verzending naar De Vrije Pers, nadat hij in de directiekamer van De Vrije Pers verneemt dat het auditraport versnipperd en vervangen diende te worden door het document van Hedwig Dethee.
8. In het auditrapport staan de exacte cijfers van alle verkopen van Teek Magazine, helemaal in lijn met de cijfers zoals de vroegere eigenaars ze hadden doorgegeven aan De Vrije Pers voor de verkoop van Teek Magazine. Op basis van het rapport van de auditor was het duidelijk dat de tweede schijf van 15 miljoen bef diende betaald te worden.
9. ING legt de hand op het document van Dethee (met vervalste cijfers) en -tot diens grote ontsteltenis- het rapport van de auditor. Wie beide documenten naast elkaar legt krijgt zwart op wit de vervalsing te zien, zo ook de ING bank.
10. ING is not amused, stapt naar de rechtbank en eist de 2e betaling van de schijf van 15 miljoen frank van De Vrije Pers. Aangezien Dethee ondertussen TPC had failliet laten gaan wil ING het geld rechtstreeks van De Vrije Pers ontvangen.
11. De rechtbank oordeelt dat ING recht heeft op het geld op basis van de vaststelling dat Dethee de uitbetaling van de tweede schijf had verhinderd op basis van valse stukken. Maar het is niet De Vrije Pers die moet betalen, wel Livius. Wie is Livius ? Livius is de persoonlijke managementvennootschap van Maurice De Velder. Waarom Livius ? Omdat Livius de eerste schijf van 15 miljoen frank aan voormalige Teek eigenaar Gert Van Mol had betaald in de vorm van een cheque. Ondanks het feit dat het De Vrije Pers was die Teek van The Publishing Company overnam schreef Maurice De Velder een cheque uit op naam van een andere vennootschap nl. Livius.
12. ING trekt naar Livius EN de ondertekenaar van de eerste cheque van 15 miljoen frank, nl. Maurice De Velder.
13. Maurice De Velder is op dat moment net van zijn troon gevallen en zit in voorarrest op verdenking van beursfraude en het omkopen van de minister van media in het 4FM dossier. De Velder had zijn gerechtelijke moeilijkheden zien aankomen, was enkele dagen naar het buitenland gevlucht - om zaken op orde te brengen- en had zich laten domicileren in een klein appartementje in Knokke waarin slechts de spreekwoordelijke stoel en tafel te vinden waren. Het appartementje, zoals men nu weet, ligt op een boogscheut van de riante villa waarin hij eigenlijk woonde.
14. ING schrijft De Velder aan op zijn domicilie met de vraag om de 2e schijf voor Teek Magazine te betalen.
15. ING vindt geen gehoor, alle aangetekende brieven komen onverrichterzake terug. Niet moeilijk, De Velder zit immers in de cel.
16. ING schakelt een deurwaarder in. Die zoekt het domicilie op en rapporteert dat het om een typische 'construktie' gaat van vermogensontduiking.
17. ING dient strafklacht in tegen De Velder.
18. En dat, dat is net wat de speurders nodig hebben in de andere zaken tegen De Velder. Zij hebben tijd nodig om alle zaakjes rond De Velder grondig te onderzoeken. De Velder heeft immers het recht om om de twee weken zijn zaak voor te leggen aan de raadkamer om terug vrij te komen. Als er geen nieuwe feiten opduiken moet de raadkamer daar ook op ingaan.
19. De klacht van ING wegens vermogensontduiking in het Teek verhaal betekent voor de speurders een waslijst aan nieuwe feiten, vervalsing, frauduleus bankroet, vermogensontduiking waaruit zij naar hartelust kunnen putten om om de 2 weken naar de raadkamer te trekken en de verlenging van De Velders voorarrest aan te vragen. De Velder zal uiteindelijk 9 maanden lang in voorarrest zitten.... met dank aan zijn collega Dethee.

Maurice De Velder en Teek ?
Een andere ex werknemer van Think Media betwijfelt of Maurice De Velder op de hoogte was van de frauduleuze praktijken van zijn collega Hedwig Dethee in de zaak Teek en The Publishing Company. Deze medewerker gaat ervan uit dat De Velder alleen geinteresseerd was in Teek Magazine en niet in het hele bedrijf erachter (The Publishing Company). De Velder zou zich hebben laten meeslepen door Dethee in de latere aankoop van The Publishing Company. Het is ondertussen genoegzaam bekend dat Dethee TPC wilde 'strippen' van alle assets om het dan failliet te laten gaan. Een praktijk die hij al eerder toepaste bij verscheidene andere bedrijven, waarvoor hij in 2003 ook zou veroordeeld worden. De Velder die volgens ingewijden al langer een goed gevoel had bij Teek Magazine, zou zich later de komplete herprofilering van het blad door Alain Grootaers beklagen omdat dat de doodsteek van Teek Magazine betekende. Men heeft De Velder meermaals horen zeggen de laatste jaren dat Think Media Teek Magazine nooit had mogen stoppen.