Masker overnemers Teek Magazine en The Publishing Company vallen af

Volgende bizarre bericht verscheen in De Morgen op 29 Mei 2008:

Baas van P-Magazine en Ché wordt afgeperst.
Think Media-topman Maurice De Velder, de eigenaar van de mannenbladen P-Magazine en Ché, was afgelopen weekend in zijn woning in Knokke het slachtoffer van een afpersingspoging. De Velder staat deze week in Antwerpen terecht voor valsheid in geschrifte, fiscale fraude en koersmanipulatie bij zijn firma's. Naast De Velder wordt ook reclameman Hedwig D. vervolgd. Die laatste probeerde van zijn voormalige zakenvriend geld af te troggelen in ruil voor een gunstige verklaring op het proces. De Velder nam het gesprek op. Zijn advocaten dienden een klacht in wegens poging tot afpersing en het achterhouden van belangrijke documenten. (belga/odbs)


Wat is de link met de TEEK geschiedenis?
In 2000 was TEEK Magazine een onderdeel van The Publishing Company (TPC) nv. Het toenmalige bestuur besloot na 9 jaar onafhankelijk in de mediamarkt te hebben gestaan dat een associatie met een grote uitgever de enige mogelijkheid was om de verschillende magazines verder te laten groeien. In 2000 was Think Media, toen nog Fabrieken der Gebroeders de Beukelaar, een beursgenoteerde onderneming die in Trends en De Financieel Economische Tijd alom geprezen werd als het best presterende aandeel op de beurs. Topman van de onderneming was Maurice De Velder. De Velder en Co genoten op dat moment een uitstekende reputatie als challengers op de magazine markt met goed lopende producten als P-Magazine, Ché en de Big Brother magazines. Daarnaast beschikte Fabrieken der Gebroeders De Beukelaar over een grote troef, het was namelijk ook eigenaar van Business Panel, een van de grotere spelers in buitenaffichage.

Het toenmalige bestuur van TPC besloot in te gaan op een bod van Fabrieken der Gebroeders de Beukelaar (Think Media). Het bod bestond uit 2 delen.
1) In eerste fase zou het blad Teek Magazine overgekocht worden door De Vrije Pers, dochter van Think Media waarin de bladen P en Che zaten. De Vrije Pers werd op dat ogenblik geleid door afgevaardigd bestuurder Kris Dekelver, bijgestaan door hoofdredacteur Alain Grootaers.
2) In tweede fase, enkele maanden na de overname van TEEK Magazine, zou het volledige bedrijf The Publishing Company nv, maar dan zonder Teek Magazine, overgenomen worden door een andere dochter van Think Media, namelijk Aminata, onder leiding van afgevaardigde bestuurder Hedwig Dethee.

Wat Think Media vervolgens met TEEK Magazine en The Publishing Company deed tart alle verbeelding.

Wat gebeurde er met TEEK Magazine:
Bij De Vrije Pers besloot Alain Grootaers van TEEK, het op dat moment grootste jongerenmagazine van Vlaanderen, met een verkoop van ca 14.000 stuks in de kiosken, 2.800 betalende abonnees, en een bulkverkoop van ca 10.000 stuks, helemaal te restylen. Op een schaamteloze manier werd van TEEK Magazine een exacte kopie van het Amerikaanse Rolling Stone gemaakt. Het logo van TEEK werd letterlijk herschreven in het typische Rolling Stone font. De redelijk brede inhoud van TEEK werd vernauwd en ge-ent op een zuiver Studio Brussel publiek, een absolute niche in de magazine markt. De gevolgen waren dramatisch, maand na maand begon de verkoop achteruit te lopen. Na nog geen jaar werden er volgens ingewijden geen 4.000 TEEKS meer verkocht in de kiosken en was het abonnementenbestand teruggevallen tot minder dan 500.

Alain Grootaers, de man die zogezegd bladen maakt vanuit de buik, bracht in dezelfde periode van de herlancering van TEEK ook nog LOLA uit, een blad voor de 'betere' vrouw. Ook het bladconcept achter LOLA bleek een miskleum van jewelste. Beide bladen, TEEK Magazine en LOLA gingen onder het bewind van Alain Grootaers roemloos ten onder. LOLA had nog geen marktaandeel opgebouwd, maar TEEK kon rekenen op tienduizenden enthousiaste lezers, een lezerskring die sinds 1993 gradueel en organisch was gegroeid onder leiding van uitgever Gert Van Mol en een reeks jonge enthousiaste hoofdredacteurs zoals Koen Van Wichelen, Jan De Meyere en Bart Verstockt.

Tot op vandaag tracht Grootaers zijn 'naam' als Vlaanderens grootste uitgever te verdedigen door te beweren dat:
1. LOLA faalde omdat het niet de nodige steun kreeg van zijn bazen bij Think Media (Kris Dekelver en Maurice De Velder)
2. TEEK bij overname niet over de verkoopscijfers bleek te beschikken die hem door het bestuur van The Publishing Company waren meegedeeld, en dat het blad nooit meer dan 2.000 stuks in zijn geschiedenis had verkocht. Een boude bewering die volgens ingewijden vals en leugenachtig is en alleen maar door Grootaers gebruikt wordt om het eigen falen in andermans schoenen te schuiven. Immers bij de overname van TEEK Magazine had Think Media geeist dat de boeken van TPC en alle verkoopscijfers door een door Think Media gekozen auditor zouden onderzocht worden. Het is op basis van de resultaten van deze auditor dat Think Media uiteindelijk overging tot het uitbrengen van een bod op TEEK Magazine. Volgens personen nauw betrokken bij de overname waren de cijfers van het bestuur van The Publishing Company correct.

Waarom beweert Alain Grootaers dat TEEK een koopje was ?
De overname van TEEK Magazine WAS een koopje. Think Media heeft nooit de volle prijs voor TEEK Magazine betaald omdat de aankoop van TEEK Magazine kaderde in een globale overname van de volledige uitgeverij. Zoals gezegd werd in een eerste fase TEEK Magazine overgenomen door dochter De Vrije Pers en in een tweede fase werd de rest van The Publishing Company overgenomen door dochter Aminata. De overname prijs voor TPC in zijn geheel (minus TEEK Magazine), plus de investeringsbeloften en plannen van Think Media in TPC waren reden voor het bestuur van The Publishing Company om in te gaan op het dubbele voorstel van Think Media.

Wat gebeurde er met The Publishing Company:
Bij verkoop van TPC aan Think Media's dochter Aminata herbergde TPC enkele mooie magazines: Een van de juweeltjes binnen The Publishing Company was PlayStation Magazine. TPC maakte PlayStation Magazine in opdracht van Sony. Naast PlayStation Magazine werden ook nog Impact (business magazine), Igloo (design magazine), Sputnik (fashion magazine) en Motel Flamingo (travel magazine) uitgegeven. TPC beschikte ook over een boekuitgeverij, een erg uitgebouwde digitale uitgeefpoot en er stond een TEEK cafe in de steigers in Gent in samenwerking met brouwerij Haacht. Na de overname van TPC bleek Hedwig Dethee niet het beste met de vennootschap voor te hebben. En dat is een understatement. Volgens ingewijden was de impact van Dethee recht evenredig met het aantal voorwerpen dat stelselmatig begon te verdwijnen uit de TPC kantoren in Brussel. Computers, televisies, promotiematerialen, meubelen, dure computer bestanden, de meest valabele voorwerpen werden door Hedwig Dethee in zijn wagen geladen om nooit meer te voorschijn te komen. Dethee was overigens niet de enigste die met producten en materialen van The Publishing Company aan de haal ging. Ingewijden meldden ook dat commercieel directeur Albert Kloezen en mede-bestuurder Guy Van Weyenberghe televisies, PlayStation consoles en het grootste gedeelte van de interne videotheek meenamen in hun wagens vlak voor het faillissement van The Publishing Company. Kloezen en Van Weyenberghe waren daarbij ook de enigste personeelsleden die mochten meegaan met TEEK Magazine naar Think Media. Alle andere TPC medewerkeres werden ontslagen. Dat ging op de volgende manier:
Dethee organiseerde enkele maanden na de overname van TPC een vergadering voor alle werknemers waarin hij meedeelde dat hij alle bladen en alle personeel zou onderbrengen in een van zijn venootschappen om dan .... TPC failliet te laten gaan, een schokkende mededeling voor alle aanwezige personeelsleden. Niet alleen zouden alle titels en bladen worden ondergebracht in een externe vennootschap van Dethee, deze vennootschap was volgens ingewijden ook niet meer gelinked aan de beursgenoteerde vennootschap Think Media. Dethee startte onverwijld met de verhuisoperatie maar stuitte op een probleem. Het meest rendabele magazine van TPC, namelijk PlayStation Magazine was verankerd binnen TPC door een contract met Sony. Dethee starte onderhandelingen met Sony en retailer AMP waarin hij een uiterst dubieuze facturen constructie voorstelde die zogenaamd in het voordeel van Sony zou zijn. In ruil voor dit 'voordeel' wilde Dethee van Sony bekomen dat hij PlayStation Managzine mocht verder zetten in zijn nieuwe vennootschap. Sony nam echter een advocaat onder de arm en diende klacht in tegen Hedwig Dethee wegens voorstellen die tot een stafrechterlijke vervolging zou kunnen leiden van TPC, Dethee, AMP en Sony. Uiteraard wou Sony hier geen deel van uitmaken. Sony stapte naar de rechtbank en eiste de ontbinding van het contract met TPC. PlayStation Magazine belandde aldus terug bij Sony zonder enige vergoeding voor al het werk dat TPC ooit in de uitbouw van het blad had gestoken.

Ondertussen werkten De Velder en Dethee aan nog ernstigere misdrijven. In een poging de koers van Think Media kunstmatig te manipuleren, in een periode waarin Think Media meedong naar een nieuwe landelijke radiolicentie, werd er een facturen caroussel opgebouwd tussen de verschillende dochters van Think Media. Belangrijkste spelers in de facturen caroussel blijken nu De Vrije Pers en Aminata te zijn geweest. Maurice De Velder zat ondertussen 9 maanden in voorarrest op verdenking van afpersing, omkoping, witwaspraktijken, schriftvervalsing en beursmisdrijven. Compaan Dethee ontsnapte aan voorarrest maar wordt nu ook geviseerd door het gerecht. Het openbaar ministerie eiste vorige week (Mei 2008) 9 maanden effectieve cel voor Dethee en 4 jaar effectieve cel voor De Velder. Dethee zo weten ingewijden werd in 2003 al eens veroordeeld voor een (ander) frauduleus faillissement tot 6 maanden cel met uitstel. Bedrijvendokter Dethee is niet meer of minder dan een ordinaire oplichter. Steeds meer feiten over andere overnames komen aan het licht. Steeds doemt hetzelfde patroon op: Dethee profileert zich als bedrijvendokter, en neemt een bedrijf (al dan niet onder de koepel van beursschelp Think Media) over met contractuele beloften naar de eigenaars toe. De beloften zijn steeds gespreid in de tijd. De beloften worden nooit nagekomen, ondertussen verdwijnen de belangrijkste activa naar andere vennoostchappen of worden ze persoonlijk ten gelde gemaakt. Andere bedrijven die door Dethee op onverkwikkelijke manier werden 'ontmanteld' of die door Dethee werden gedupeerd: Verbeke MKV, Bumblebee, PPM (Prime Projects Media), Men at Work, AdvantiPro, The Publishing Company, ...

Het is nooit duidelijk geweest of Maurice De Velder zelf 'slechte' bedoelingen had met TEEK Magazine of The Publishing Company. De drie mensen rond Maurice De Velder die de overname van TEEK en TPC organiseerden, namelijk Kris De Kelver, Hedwig Dethee en Alain Grootaers hebben zich zonder twijfel ingelaten met ontoelaatbare praktijken om prijs en inhoud van de overname van TEEK en TPC naar hun hand te zetten, in het geval van Grootaers en Dethee ter persoonlijk gewin volgens verscheidene ex werknemers van Think Media. Ondertussen blijkt er tussen Maurice De Velder aan de ene zijde en De Kelver, Grootaers en Dethee aan de andere zijde een onoverkomelijke bres geslagen te zijn. De Velder zou processen hebben lopen tegen hen alle drie persoonlijk en de aan hen gerelateerde vennootschappen. Het laatste wapenfeit in deze zaak zou de in De Morgen van deze week verschenen afpersingszaak zijn tussen De Velder en Dethee.

Uit De Morgen van 22 Mei 2008:
Maurice De Velder (Think Media) riskeert vier jaar cel en beroepsverbod:
Voor de correctionele rechtbank van Antwerpen is donderdag het proces gestart van Think Media-topman Maurice De Velder (49). Hij wordt vervolgd voor onder meer afpersing, omkoping, witwaspraktijken, schriftvervalsing en beursmisdrijven. Het openbaar ministerie vorderde voor hem een effectieve celstraf van vier jaar, een boete van 500.000 euro en een beroepsverbod van tien jaar.Streep-directeur Christian D.B. hangt achttien maanden cel boven het hoofd, waarvan wegen maanden effectief, een boete van 50.000 euro en een beroepsverbod van tien jaar. Voor reclameman Hedwig D. werd negen maanden effectief gevorderd en 50.000 euro boete. De nv Think Media riskeert een boete van 500.000 euro, de nv Vrije Pers (Ché, P-Magazine) 250.000 euro boete en een beroepsverbod van vijf jaar. Ook voor de zes andere ondernemingen werden fikse boetes geëist, tot zelfs de ontbinding van de vennootschap. (belga/mvdb)